Etapa 3

Despois de tantas etapas a través de monts e valgadas, o percorrido pola Terra Chá vai resultar cómodao e moi agradable para o peregrino disposto a desfrutar da paisaxe. Da vertente cantábrica xa pasamos á do Miño (atlántica), e o monte autóctono gaña a partida ós eucaliptos. O maior problema da comarca, por se-los seus solos arxelosos e pouco permeables, é que cando chove se enlaman con facilidade os camiños. Nesta circunstancia será preciso bordonear, ou sexa, tenta-lo terreo co bordón, ou segui-la perigosa e rápida N-634, algo que non recomendamos máis que en caso de extrema necesidade.

De Abadín a Vilalba o Camiño avanza pola cota dos 500 m., sempre próximo á N-634 e á sombra de piñeiros e bidueiros, ofrecéndonos boas vistas sobre a chaira. Despois de deixar á dereita a igrexa de Sta. María de Abadín descendemos entre arborado a Ponterroxal, con pasarela de madeira peonal sobre o rego de Abadín. A seguir sucédense as aldeíñas e lugares de O Rei, Galgueira e Prazas, todos eles da parroquia de S. Pedro de Candia. Varios tramos, de grande atractivo, nos que pisamos congostras moi umbrosas, achéganos á ponte medieval sobre o río Arnela, dun só arco. Trala aldea de Castromaior (capela), onde dá comezo o concello de Vilalba, deixamos nunha banda unha cruz votiva baixo castiñeiros e carballos para achegarnos á N-634, tras un cruceiro, en Viladóniga (Martiñán).

Diante dunha casa cun novo cruceiro, proseguimo-la marcha ata a restaurada e sólida ponte vella de Martiñán (séc. XVII), de tres arcos sobre o río Batán. A sombra dunha ampla carballeira paga a pena desfrutar do lugar, pois se conta entre os máis engaioladores da ruta. Entre bidueiros e piñeiros, con treitos moi ben conservados dun Camiño Real que avanza polo chao en liña recta, salvamo-la estrada local a Carballido e, por un pasal, o rego dos Muíños. Pouco despois ven a encrucillada de Acibeiro, pero nos continuamos de fronte cara Ver. Recuperamos o firme de terra, a carón dun cruceiro e con presencia de acivro, deixando atrás os casais de Chouzas e Outeiro. Deste xeito chegamos de novo á xeral en Santiago de Goiriz, lugar que se presta para facer un alto, pois además de contar coa capela de Fátima (cruceiro) e igrexa con porche (refuxio), hai varios servicios para nos avituallar.
Logo será preciso seguir a N-634 durante 350 m. para atravesala de novo e tomar unha senda no lugar de O Francés (cruceiro), con pequenos problemas de paso pola ocupación de 20 m. da senda por un veciño. Superado este punto e guiados por un novo cruceiro, a través de Fontoiras e As Casasnovas, entre cobertizos e algún vertedoiro de lixo incontrolado, chegamos axiña, despois de converxer coa estrada xeral na Casilla, ó moderno e impactante albergue de Vilalba (48 prazas). Emprazado a carón do postos da Cruz Vermella e Protección Civil, e do polígono industrial, o albergue dista 10 minutos do centro urbano.