Etapa 4

En Fisterra, os peregrinos adoitan des-cansar nas terrazas do porto, onde poden degustar racións de peixe fresco e marisco, e logo soben ata o faro para coñece-lo promontorio e admira-lo solpor. De camiño
resulta inevitable visita-la igrexa románico-oxival de Sta. María das Areas, precedida dun cruceiro gótico, onde é venerada a talla do Santo Cristo. De camiño ó faro vese o novo cemiterio, obra moi loubada de César Portela. O regreso pode realizarse, mellor que pola estrada, a través da pista de terra que sobe ó monte do Facho (antea de co-municacións) e continúa ata a aldea da Insua e Fisterra, deparándonos magníficas vistas sobre o cabo da Nave e mailo areal do Mar de Fóra. Ademais, de camiño poden ser coñecidas as ruínas de San Guillerme, capela de moita devoción entre os peregrinos do-utrora e relacionada cos antigos cultos de fertilidade, ata o século XVIII executados polas parellas que non tiñan descendencia no leito do santo.

Para seguirmos de Fisterra a Muxía temos que sair por onde entramos e, desde a cruz de baixar, segui-la estrada xeral ata ver, á man esquerda, o desvío cara S. Martiño. Por pistas ben sinalizadas cruzámo-lo mítico Val de Duio: primeiro xunto á parroquial de San Martiño de Duio, logo a través dos núcleos de Escaselas, Hermedesuxo de Baixo e San Salvador. Desde este punto, rodeamo-lo grande seo da praia do Rostro, de mar bravo e forte ondaxe, polas aldeas de Rial, Buxán, Castrexe e Padrís, todas elas con accesos ó areal bañado polo mar exterior ou \\\"de Fóra\\\".

Fisterra-Muxía
Desde aquí entramos de novo nunha zona de monte con varias encrucilladas nas que cómpre prestar atención ós sinais. Des-cendo por Canosa alcanzarémo-lo pobo de Lires (bares, tenda, hospedaxe rural e convencional), xusto diante da igrexa de Sto. Estevo. Despois de cruza-lo casarío, a ruta continúa ata o Vaosilveiro, onde normalmente será preciso molla-los pes para salva-lo río Castro polas pedras que foron colocadas no seu leito, polo que convén ir provistos de chanclas e toalla. Xa en terras de Muxía, alternan as paisaxes agrarias coas zonas de monte repoboado, indo o camiño antigo dereito por Frixe (igrexa románica, bar), Guisamonde, Morquintián (cruceiro, fonte e templo románico) e Vilela.

A partir deste punto caben dúas op-cións: 1. segui-lo camiño litoral á esquerda, soamente sinalizado con marcos de pedra á partida, que discorre por Martineto, Figueiroa e Lourido, desde donde se descende xa a Muxía e desfrutamos magníficas vistas; ou 2. toma-lo camiño antigo á dereita, primeiramente sinalizado cunha frecha amarela no chan, logo tamén con marcos de pedra, que sobe ó monte Facho de Lourido pista de terra) e logo descende dereito por Xurarantes ata Lourido. Coa opción do interior aforramos 2 km. (coíncide co quilometraxe da etapa).

Bordeando a praia de Lourido entramos en Muxía pola porta de atrás (cara contraria ó porto), sendo recomendable cruza-lo casarío, sempre en liña recta pola rúa da Atalaia, ata bater na punta do promontorio co Camiño da Pel, que conduce directamente ó Santuario da Barca. En Muxía pódese durmir no albergue e consegui-la Muxiana (documento semellante ó de Fisterra) no posto de información sito na Casa da Cultura. Na vila (tódolos servicios) tamén se visitan a igrexa parroquial gótica, a lonxa, o museo de fotografía, etc.